D Day at the Tarawa - pierwsze stracia

 

Rys historyczny: Walki o Wyspy Gilberta

Jestem po rozegraniu dwóch gier w DDaT. Obie przegrane oczywiście. Ciężko w taką grę grać w domowym chaosie, wymaga ona (przynajmniej ode mnie) nie lada skupienia. Podobnie jak w D Day at the Omaha Beach każde słowo w instrukcji ma swoją wagę.

Oprócz różnic kosmetycznych występują też i większe np.:

- jednostki chodzą po wodzie! 

- specjalna runda nocna, która reprezentuje 11 nocnych godzin

- kiedy dostaje się trafienie z pozycji z jednostką unrevealed zostajemy disturbed, a kiedy z pozycji revealed to pomimo strat nie jesteśmy disturbed i możemy działać - tego bardzo brakowało mi w DDaOB!

- walką na bezpośrednią odległość, kiedy jednostki przeciwników znajdują się na jednym polu. Dosyć losowa i niebezpieczna, podobna w tym do walk "melee" w takich grach jak Advance Tobruk System czy gier z serii Lock'n'Load.

Zdjęcia z gry:

Na razie mogę napisać tylko, że dzięki tej grze podszkoliłem się z walk na Pacyfiku. Obejrzałem sporo filmów dokumentalnych dotyczących amerykańskich operacji desantowych na tym teatrze działań i wyrobiłem sobie zdanie na ten temat. Teraz czekam na czas na granie w Tarawe i na D Day at Pelilu, który ukaże się w 2015.

Dawn of the Zeds: pierwsze stracia.

Wreszcie się doczekałem. Po miesiącu z haczykiem przybył listonosz z nowymi grami:  Dawn of the Zeds z Voctory Point Games i D Day at Tarawa z Decision Games.
Jestem po 4 grach w Zombiaki i 1/2 gry w Tarawa.

W zombiakach podczas 2 gier szkoleniowych raz wygrałem a raz przegrałem a w grach normalnych 2 razy poległem. Ale nie można tego w ogóle porównać do Ghost Stories, chociaż w obu występuje elementy obrony terytorium.

Ogólny rzut na plansze:

Dramatyczna końcówka. Zombiak wdziera się do centrum miasta i wygrywa grę:

 

Gra jest fajna, dużo się dzieje na planszy, jest chyba najbardziej rozbudowaną grą z serii Stage of Siege. Jeśli mam rację to myślę, że nie warto kupować innych gier z tej serii bo gdyby zabrać coś z tej gry to już by taka fajna nie była. Jest dosyć losowa, na pewno nie jest epicka i wielka, ale za to całkiem przyjemna.